NOSTALJİ KIRINTILARI

Temmuz sýcaðýnda ekin biçerken,
Suyumuzu kabaklardan içerken,
Göksu’dan karþýya suyu geçerken,
Yüzerim dedi de hiç inanmadýn.

Harmanýnda düðen sürdüðüm günler,
Narýcýndan sepet ördüðüm günler
Çeþmede bir güzel gördüðüm günler,
Þaþýrýp da bana bir kez týnmadýn.

Atlýca’dan su çektiðim helkeler,
Ýp kopunca yaþadýðým öfkeler
Çaresiz söylenen oflar, keþkeler,
Sen miydin deyip de bana yanmadýn.

Mevsim kurak geçti mahsulü solar,
Merkep çekip kaçmýþ düþmüþ bak yular,
Oraða gelmeyen ekinin yolar,
Kirlendin de küllü suyla yunmadýn.

Aðdalarda kaynar üzüm þýrasý,
Uzak sanma Konya þunun þurasý,
Gidip de gelmen altý saat arasý,
Bu hesabýn olacaðýn sanmadýn.

Özbekoðlu uzak kaldýn sýlandan,
Fayda olmaz sana falan filandan,
Bacaða dolanan kobra yýlandan,
Açýk testideki suya banmadýn.

05.12.2022 Konya
Durmuþ Ali ÖZBEK



Narýç: Ermenek yöresinde sürgünlerinden sepet örülen bir (maki) çalý bitkisi.
Atlýca: Ermenek, Yukarý Çaðlar Köyü yaylasýnda çayýrlýk alanýn kenarýnda kuyu bulunan bir mevkii.
Aðda: Bakýrdan imal edilmiþ büyük ve oval pekmez kaynatýlmaya yarayan tava, kazan.

Sosyal Medyada Paylaşın: