YÜREĞİMİN EMANETÇİSİ
Yüzümü çizdiðim otobüs camlarý vardý
Her gün kendi içimde
Durmaksýzýn oradan oraya yolculuk eden bir yaprak misali
Ýnsan hiç fiziken gitmediði bir yolculukta yorulur mu?
Yoruluyor iþte...
En büyük koþuþturma da bu ya
Sürekli bir umudun ucundan
Diðer umudun pesinde koþmak
Sahi kaç yolculuðunuz oldu umutlar arasýnda
Ben saymadým,sayamadým
Ya da tam oldu dediðim an da ,
Kaçýncý umutta kaldýmý unuttum...
Hayal etme sakýn!
Buralar soðuk,
Buralar sessiz,
Buralar öldürmez de
Adamý süründürür cinsten bir yolculuk
Hatýrlýyor musun?
Elbet aydýnlýk sabahlar doðacak,demiþtin
Söylesene ;
Kimin duasýnda yer aldým ki,
Güneþ birden parlamaya baþladý
Ya da hangi sadakamýn karþýlýðýydý ki
Hayat yolculuðun tek kiþilik deðil de,
Ýki kiþilik olduðunu öðrendim
Kolay degildi!
Korka korka,
Titreye titreye saydým bu son umudumu
Akýtacak gözyaþlarým yoktu artýk çeketimde
Harf harf
Kýsa kýsa mýrýldandýyordum tüm cümleleri
Bi yerlerde okumuþtum;
“Yarasý kabuk baðlayan her kadýn isimsiz ölür” diyordu
Ve ben!
Umutsuz deðil,isimsiz ölmekten korktum bu yüzden
Ne kadar inancýmý yitirsem de
Korka korka kabul ettim Rabb’imin hediyesi
Yüreðimin emanetçisi,
Sen!
Hoþgeldin
Adýma soyadýný yakýþtýran
Yüreðimin emanetçisi,
En güzel kayram,
En güzel yarýnlarým..
Yüreðim, yüreðinle demlensin,
Sen hep iyiki geldin, hoþ geldin...
Meryem GÜNGÖR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.