TEPEDEN TEPEDEN KONUŞUR
Tepeden tepeden, havadan konuşur,
Kibirli fikrinden ise gönlü buruşur,
Hakikatleri kaynağından öğrenmez,
Gelip halin nedir demekle ölünmez.
Altta çalışan garibanları tehdit eder,
Utanmadan kibrin doruğundan gider,
Hak hakikatin söylenmemesini ister,
Burnunun dikine doğru akıp gider.
Toplum içinde insanı aşağılar,
Seni otuz iki yerinden bağlar,
Yanlış bildiği yolu hep yağlar,
Kendini eleştirene karşı ağlar.
Teşekkür etmek yoktur heybesinde,
Aşağılamak yüklüdür heybesinde,
Yaptığı yanlıştan dönmek istemez,
İnsan kibrinden sıyrılınca bölünmez.
Toplum içinde insanı küçük düşürür,
Pireyi deve yapıp büyüttükçe büyütür,
Kırılan, incinen kalbi açıp hiç bakmaz,
Çalışan insanda bir umut ışığı yakmaz.
Kibrinden dağları devireceğini sanar,
Aşağılayacak insan bulmak için yanar,
Hatasını görüp üzerine toz kondurmaz,
Ne kadar atsa da umutları dondurmaz.
İnan ki bu devirde idarecilik yapılmaz,
Hak yolda yürüyen bu girdaba kapılmaz,
Sizi, dolgu malzemesi olarak kullanır,
Reklam için kibriyle allanıp pullanır.
Çalışana teşekkür, takdir verdirmez,
Hayalleri olanı muradına erdirmez,
Seni toplumun içinde rezil rüsva eder,
Kutsamış nefis putunun peşinden gider.
Milletin rızkıyla sakın ha oynama!
Çoluğunu çocuğunu ise aç koyma,
Fakirin derisini yuhadır diye soyma,
Dost bildiklerini ise içten içe oyma.
Yüzüme gülüp de arkamdan atma,
Sana güvenen garipleri asla satma,
Şeytanla bir olup asla kalkıp yatma,
Helal rızkına sakın ha haram katma…
07.07.2022
Yozgat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.