Engin ovalarda
Kan kýrmýzý gelincik tarlasýydýn
Durmadan coþkuyla
Ç/aðlayan asi bir nehirdin
Laf anlamaz
Söz dinlemez
Haþarý bir çocuktun
Be hey deli gönül
Ya þimdi hissettiðin
Bu acý neyin nesi
Kývranmaktasýn
Bitimsiz sýzýlar içinde
Nereye koyar
Nasýl dindirirsin
Canýný yakan sancýlarý
Deðer mi bunca eleme
Bunca kedere
Acýya ýsdýraba
Ey her þeyi çok bilen
Sen ne bilirsin
Aþk’ý aþk uðruna yanmayý
Sen ki
Tepeden bakarsýn
Aþk’a aþýklara
Bir bilsen onun için
Yanmanýn tadýný
Bir bilsen o ateþ içinde
Kavrulup yol olmanýn adýný
Bir deðil bin ömür adarsýn Aþk’a
Nazlý kelebekler gibi
Bir günlük ömrün olsaydý þayet
Gözünü bile kýrpmadan
Sonunu düþünmeden
Yine aþk’a adardýn
O bir günlük ömrünü
Ey deli gönül
Sen artýk uslanmaz iflah olmazsýn
Her gün pare pare daðýlmaktasýn
Hâlâ mý Aþk dersin
Bu nasýl sevdaymýþ ki
Seni kor alevlerin içinde yakar da
Bir ahh demezsin
Hiç þikayet etmezsin
Bu nasýl bir sevmekmiþ ki
Yaralarýn oluk oluk kanarken bile
Acýrken sancýlar içinde
Kývranýrken bile hala Aþk dersin
Ey her þeyi çok bilen
Sen sevda nedir
Kendini sevda yüzünden
Yakmak nedir bilir misin
Sancýlar içinde inlerken bile
Ýlle de o olsun
Ondan gelen her þeye
Razýyým dedin mi
Benim yaram yârdan gelir
Ben yârin sevisine de
Yarasýna da razý olmuþum
Baþ üstüne taç etmiþim
Var sen bildiðini oku
Her þeyi çok bilen
Bana dokunma
Býrak yansýn
Býrak kanasýn
Býrak sýzlasýn
Býrak acýsýn
Acýyabildiði kadar
Yaram.
Karacakýz Emi Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.