BU DAĞLAR
Bu daðýn rüzgârý hiç eksik olmaz,
Güneþ yükselince daðýlýr duman.
Çiçekler kurur da, renkleri solmaz,
Sanki bu daðlarda duruyor zaman.
Bir yaný uçurum, bir yaný dere,
Tehlike atlattým, bilmem kaç kere,
Ellerim, dizlerim hep yara, bere,
Her gelen geçene vermiyor aman,
Derin vadileri kolay aþýlmaz,
Yüce doruðuna hiç ulaþýlmaz,
Dilini bilirsen, yoldan þaþýlmaz,
Bu daðýn insaný yaman mý, yaman!
Sonbahar gelince renkler sararýr,
Güneþ erken batar, hava kararýr,
Yýllar gelip geçer, saçlar kýrarýr,
Kimi þiir yazar, kimisi roman.
Beyaz zirvesinde kartallar döner,
Yeþil eteðine turnalar iner,
Menekþe kokusu topraða siner,
Börtü, böceklere güvenli liman.
Bazen de iliðe iþler bir sazak,
Daða yakýn olan, belaya uzak,
Þeytan buralarda kuramaz tuzak,
Ýnsanda olmalý dað gibi iman.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.