Sanýrsýn Viyana Bastýðým þu betonlar Öyle içten ve kudretli Öyle imanlý kuþatmýþ hasret Oysa, Koþabilirdim göðe Bütün yollar Kývrýlmasaydý içime
Ve hücremin Ölüm yadigarý sessizliðinde Elimi ateþe tutuyorum bazen Anlamak, Anlamak için yaþadýðýmý
Özgürlüðü sevmeyi Ve mavi yeþili Göðün kokusunu taþýyan Kuþlara soruyorum Asla olmadýðýný bilerek cevabýn
Yüreðimde Aðaçlarýn kabuk baðlamaz yaralarý Batan zamanýn altýnda Uzuyor ruhumun gölgesi Ve yazgýma yön vermenin ahmaklýðý Avuçlarýmda Teiresias’ýn kör bakýþlarý Ben, Bir tek gözlerini özlerim Topraðýn güneþin kalbini gören gözlerini
Sen bilmezsin Gülüþün beni þair eyledi Ve ardýn sýra Yürümeyi sevdim sonra Ýstanbul ’un Damar damar sokaklarýnda
Göðsümün sevda yurdunda Bitmeyen bu savaþ Seni düþünmenin tadý Ve özlemenin acýsýdýr Kazanmak ya da kaybetmek Sonra Hep sonra ben yaralanýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Davut Daşkıran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.