HAYAT HİKAYEM (14) - LİSELİ YILLARIM VE ÖĞRETMENLERİM
AYDINK
HAYAT HİKAYEM (14) - LİSELİ YILLARIM VE ÖĞRETMENLERİM
Sene altmýþbeþte lisede ilk yýl
Yeni bir dönemin kapýsýndayým
Her yeni adýmda bitmez merakým
Acep ne olacak hayattan payým
Lisede öðretmenlerin hiç biri
Diðerinden ayrý önemde deðil
Ancak içlerinden ikisi var ki
Bir baþka duygulu, bir baþka ehil
Sýnýf muavini Latife Haným
Öðrenciyi sever ana misali
O sevecen tavýr, o sert edalar
Güler mi kýzar mý karýþýk hali
Þükrü Kapucu’yu tarif mümkün mü?
Anlatýyor, öðretiyor sabýrla
Ömrünü tüketmiþ eðitmek için
Görülmemiþ bir babacan tavýrla
Çoðu öðretmenin bugün taptýðý
Parayý pul diye tanýmýþ bu zat
O’nun düþüncesi;” yok ise kültür”
Ýnsan hep köledir olamaz azat
Karþýlýk almadan kurslar verirdi
Her yaz tatilinde para almadan
Bu fedakâr insan bu yiðit kiþi
Çok eziyet çekti hakký olmadan
O’nu çok yakýndan tanýyan herkes
Emsalsiz bir öðretmen diye bilirdi
Fizik öðretmeni olmak yanýnda
Matematik, Kimya dersi verirdi
Toplumda var olan kör düþünceyi
Yok etmesi O’nun en mühim iþi
Der ki; insan çalýþmalý býkmadan
Eðer beðenmezse mevcut gidiþi
Böylesi toplumda ne kadar çoksa
Korkma karanlýktan, yarýnlarýndan
Güneþi kirleten baþ belalarý
Hep onlar sorumlu kaygýlarýndan
(Arþiv 16.03.1999)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.