BEN OLDUM
Rüzgârlar vurunca her bir yapraða,
Iðranýp[1] peþinden düþen ben oldum.
Ezildim karýþtým kara topraða,
Yoðrulup peþinden piþen ben oldum.
Bir güzel gördüm de bilmez aðrýmý
Duymadý kimseler sessiz çaðrýmý,
Feleðin sillesi deldi baðrýmý,
Çaðrýlýp peþinden koþan ben oldum.
Gördüðüm o güzel aklýmý çeldi,
Sevdasý baþýmda bir esen yeldi,
Yaþlarým gözümde sanki bir seldi,
Doðrulup peþinden coþan ben oldum.
Sormadý halimi, ben ne diyeyim,
Bir garip ateþte yandým diyeyim,
Bu aþkýn hýrkasý hardýr giyeyim,
Daðlanýp[2] peþinden aþan ben oldum.
Özbekoðlu bahtýn hep açýk olsun,
Yüreðin yunsun da imanýn dolsun,
Gülünü koparan dalýnda solsun,
Baðlanýp peþinden keþen[3] ben oldum.
28.11.2022 Konya
Durmuþ Ali ÖZBEK
[1]Iðranmak: kýpýrdaþma, harekete geçme
[2]Daðlanmak: 1. Vücuduna kýzgýn bir demirle damga vurulmak. 2. Vücudun herhangi bir yeri kýzgýn bir aletle veya yakýcý maddelerle tedavi maksadýyla yakýlmak. 3.Ateþle alazlanmak
[3]Keþen: Zincirden yular veya ayak kösteði
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.