Öykü

Giderken yanaklarýmý öptü
Soðuk havadan muzdarip dudaklarým vardý oysa...

Kahverengi ve turuncu nefeslerini uzun ince yollara vermiþlere gelsin
Mevsimlerin en güzeli
Hep beni bulduðun zamana rastlýyor

Anýmsa...

istasyonda yan yana üç saatten sonra
rötar yapan her seferin müdavimi olan
pos býyýklý evsiz abi
Islak botlarým ve kýrýk þemsiyemle bendeniz
Ve biz sizi ararýz maðduru
Kravatý boynundan baþýna terfi almýþ
Gözleri sonsuz gibi ama hep burda
Aný kilitleyip anahtarý dingin bir okyanus ortasýna atan
Uçuþan kelebeklerimin kanatlarýnýn
kirpiklerine deðdiðini zannettiðim adam
Oradaydým
Peron iki
Yokluðun da sen gibi
Serseri
Merdivenlerden çýkarken yavaþ yavaþ
Gölgen mi sardý belimi
Dönerken baþým düþerken hasretim çatladý
Ilk gördüðüm
kirlenmiþ biletler
Izmaritler ve beyaz spor ayakkabýlar
Gözü açýk ölünür mü
Ölünürmüþ...
Siren sesleri bir iken milyon çýðlýk
Toprak toprak geçen her saniye
Yanaklarýmý öpme
Dudaklarým susamýþken...

akþam
Ve çatýlarnda kuzgun biriktiren
Özgür ve mutlu mevsimler sunan
Orta çaðdan kalma siluetler arasýnda
Adýmladýðým son kentte
Kýþý bekliyorum
Gözlerin ve çatlayan hasretimle
Ölünür mü



Sosyal Medyada Paylaşın: