HAYAT HİKAYEM (11) - YİĞİT LAKABI İLE ANILIR

Köyde her insanýn lakabý olur
Bana da komþular lakaplar taktý
Maksut, çamur, hindirikli bir yana
Halime en uygun olan çolaktý


Baþýma taktýðým kasket yüzünden
Maksut’a benzetti görenler hemen
Sümüðüm burnumda asansör gibi
Burnumu silmeye erindiðimden


Çamurca iþleri yapmasam da hiç
Nedense bu lakap üstümde kaldý
Öyle kavgacý da deðildim ama
Gýyabýmda beni kavgacý kýldý


Solak yemek yiyip solak yazmakla
Çolak deyivermek dile hoþ geldi
Aydýn diyen vardý yine de fakat
Herkes beni çolak ismiyle bildi


Yazý yazmak, yemek yemeden öte
Taþ fýrlatmak ile büyüdü bu ün
Niþan aldýðýmý hiç sektirmeden
Vururdum gözünden vermezdim ödün


Kafamda taþ izi bulunmaz, lakin
Kaþýmda mevcut bir býçak yarasý
Yok! Öyle bakma kavgadan deðil
Bir görünmez kaza, köy hatýrasý


Herkes yaptýðý ile lakap edinir
Mühim olan insan evladý olmak
Toplumda hep alay konusu olur
Utanýlýr lakap edinmiþ olmak



(Arþiv 16.03.1999)





Sosyal Medyada Paylaşın:

AYDINK Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜLMEK SANA YAKIŞIYOR.. SENİN YERİN AYRI BENDE HAK, HUKUK, ADAMLIK… SENİ SENİN GİBİLER SEVSİN YÖRÜK KIZI... ÖMÜR TÖRPÜSÜ.. BEN BİR GÜZEL SEVDİM.. KÖPEK VE İNSAN.. SENİ BEKLERKEN SEN KADERİMSİN ..