SENSİZLİĞİN OTOBİYOGRAFİSİ

Metruk bir evin duvarlarýna haykýrdým bu gece adýný...
Aþkýn gücü yetene kadar...
Ve yorgundu yýldýzlar ...
Bir cenaze merasimindeydi sanki ay...
Seni benden alýp giden sonbahar...
Uðultusu kulaklarýmda efkarýn...
Boynumuzda kahýr ilmeði...
Batmýþýz dibe kadar ...
Bahtýmýzýn karasýný sayýyorken alaca yapraklar...
Her yerde sen...
Her yerde adýn var...


Bugün...Hüzün yýlý...
Bir sene-i devriye daha...
Çok oldu kalbimi bir seyyar satýcý alalý...
Üþümüþ tezgahýnda buza çalan umutlarým...
Bu þehri terketti gülüþler...
Yangýn yeri sessiz iç çekiþler ...
Matemindeyim alaca gözlerinin...
Kaç sevdaya kafa tutar bu sedasýz gidiþler?...


HayLi zaman oldu...
Cüsetsiz bir tebessüm yanýðý dudaklarýmda...
Bedenim hissiz bir sevdanýn firakýnda...
Kavurdum helvasýný pembe düþlerin...
Aþklar kapalý kapýlar ardýnda...
Canýna okudum bu gece tiniyetsiz seviþlerin...
Hüznüm ki, galu beladan kalma...
Ýki damla gözyaþý...YaðmUr deðil asla...
Alýn yazýsýndan süzülen þimdi yanaklarýmda ...


Kurþun gibi izler beynimi kemirir...
Gözlerin kaldý aklýmda son yangýndan...
Yarrr...
Yâ çekip git...Sonsuza kadar fikrimden...


Yada beni öksüz koyma...
Kendinden...........................//





Sosyal Medyada Paylaşın: