“Anla beni… Anla beni…” Anladým; hiç de kolay deðilmiþ öyle; Bir bakýþta “þýp” diye anlayabilmek Ve bir ömür boyu tümden tanýyabilmek bir insaný… Anladým; nihayet anlayamadýðýmý seni Gözümün bir yerlerden ýsýrdýðý Ve fakat gözüme hiç tanýdýk gelmeyen beni… Herkesi… Gördüðüm, görmediðim… Ýyi ve kötü… Güzel ve çirkin arasýnda Asla ve Kat’a vazgeçmiþ deðilim Anlamaya çalýþmaktan seni… Kendimi… Herkesi Ve fakat Bildiðimi sandýðým ama hiçbir þey bilmediðim Anladýðýmý sandýðým ve fakat hiçbir þey anlamadýðým Çözemediðim… Agresif… Absürt bir bilmece gibiyiz hepimiz
“Anla beni… Anla beni…” anlamak yetmez “Anla ve sev beni…” Sevmeyen her anlayýþ mutlak bir aldatýþ Sevmeyen her yaklaþým yalan… Her gülüþ sahte ve sinsidir çünkü…
Ekim 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.