Kançanaðý gözlerim Ben uykusuz, istanbul uykusuz Puslu bir istanbul sabahý Sýyrýldým kara pençesinden gecenin Yaralý kalbimi omuzladým Çam aðaçlarý altýna attým kendimi Beynim oldu bir demir kütlesi Yýllar varki Doðan günü, güneþi selamlamadým Dik durdum, ayakta kalmasýný öðrendim Meðer ki bu þehirde kuþlar da ötermiþ Ýnsanlar eðlenirkan Tehlikeli gecelerinde hayat varmýþ Vurgun yediðim yüreðime Bahar tazeliðini serpermiþ Uykusuz gecelerimde Son nefesimi çeker gibi Çektim seni içime istanbul YEÞÝLIRMAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
YEŞİLIRMAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.