Hoyratça geçiyor zaman
Bileklerimizde dostlarýmýzýn ihanet izleri
Elimizi versek kolumuzu kaptýlar
Utanmadan yüzümüze baktýlar
Ýyi günümüzü kýskandýlar
Kötü günümüzde de halaya durdular
Boþuna dememiþ Aþýk Veysel
"Dost dost diye nicesine sarýldým
Benim sadýk yarim kara topraktýr "
Kendini sevmeli insan
Kendiyle barýþýk yaþamalý
Önce kendine deðer vermeli
Düþtüðünde de
Kalktýðýnda da
Allaha sýĝýnmalý
Sevdiðine sadýk kalýp
Evlatlarýna sýmsýký sarýlmalý
O küçücük sevgi dolu mahallelerde büyüyen
O koca yürekli çocuklarýn masum devri çoktan geçti
Ne güzeldik oysa ki
Ne çok zengindik
Tulumbadan yazýn buz gibi sular içerdik
Doyardýk bir dilim salçalý ekmekle
Þimdi ne çok doyumsuz olduk
Bi o kadar da mutsuz
Güven kalmadý kimseye
Vefa zaten karaborsada
Ýnsan oðlu bu ya
Hayvana bile acýmadan eziyet eder oldu
Dilsiz ve savunmasýz o masum cana kýyar oldu
Ýnsan oðlu bu ya
Ýnsanca yaþamayý unutalý sanki asýrlar oldu
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.