Kalbimin Ruhu

Cebel-i Tarýk gibi acým ve huzurum
Karýþmaz birbirine hiç sen denizin de
Sýrtýmda Nisan’dan bulutlar taþýyorum
Gülüþün her an essin diye gözlerimde

Ben Ýstanbul’a indiðimde ellerinden
Denizler puslu sokaklar çukurluydu
Sevmeler yorgun ve ihmal edilirken
Mayýs’ýn rahminden hakikatim doðdu

Sayfalarýn çýplak kucaðýnda aydýnlýk
Gözyaþlarýmýzla renk bulmuþ kalemler
Umudun kelimelerinde yeþermez karanlýk
Sevdan da yaþamaktýr mýsra mýsra þiirler

Dizelerimde varlýðý ne çok yokluðunun
Boðazýmda her zaman boðduðum aðrýlar
Ýyi ki varsýn dediðimde bile yoksun
Geceye aðýtlar ruhuma aynalar bakar

Bakarsýn erguvanlar, lalelerde açar
Üzerimizdeki bu yamalý mevsimde
Bakarsýn yine güleriz yýldýzlarda kayar
Avuçlarýmýzda gözyaþý biriktiðinde

Bir yer var içimde mahzun ve yaralý
Açýlýr gözlerine bir kýrýk pencere
Ne var bir sokaðý ne de bir konaðý
Bir pencere yalnýz içimden içine

Ellerin olmadan gelecek mevsimin
Kalbimin ruhu kanar her çiçeðinde
Yakamdan çekiþtiren bitmez kederlerin
Dermaný Þehadet’tir durur heybemde


Davut Daþkýran
Sosyal Medyada Paylaşın: