Aralık geldi

yaklaþýyor belki kýþtan dogan baharýn rahiyalarý
uzak köþelerin ilmeklerini attýðým gunlerden geciyor serçenin yalvarýþý
uçmak vardi sana
binlerce saklanan þey varken içimde
biriken sözlerin
irkilen düþlerin
ve
geçtiði kapýlardan yureksizligini býrakamayan bir yaným
hep yanýldýk
hem yeni þeylerin aktýðý bir nehir aradik
nehir dedimse
neyse


epeydir görmüyorum yaðmurun mavilerinde adýný
nedenini bilmedigim bir vakit geciyor acýyý iliklerine dogru kovayan yalnýzlýðýn semtinde
belki de yaklaþtýkça bir doguma
tükenen bir yasamak zorunlulugunda dilimiz

Þiir gibi de bakamýyorum artýk eriyip giden
eski boynu bükük çiçeklerin güneþe dönmüþlüðüne

sana boynu bükük derdim de
gülerdin
boynu uzun cicekliler oluverirdi gözlerin
her ruzgarda andýðým saclarinda sessizlik hakimken

yenilgiyi öðreniyorum yaþ aldýkça
yaþ aldýkça yaþýtlarýma çatar oldum
herkes gibi sevmeyin
herkes sevmesin
oysa cicekler her sevdanin avuçlarýnda atarken
nasil topraðýna dalgýn bakarýz aþkýn


Aralýk geldi
bulutlarýn toplandýðý onbir kuþun gün saydýðýný gördüm yine
yine sen gectin elinde düþ ölülerini taþýyan tren raylarýndan
dumaný üstünde bir dayak yemisligim tütüyor gözümün dalgalarýný

dedim ya
Aralýk geldi
üstü açýk çocuklarýn mahþeri simdi sokaklar
ve sen eski alýþkanlýðým
raflarda resim býrakmadým hiç
göðe de bakmadim o gunden beri
mavilerin ve resimlerin diyarý adýn...

Aralýk geldi ve sonra
Sen geldin...





Sosyal Medyada Paylaşın: