HAYAT HİKAYEM (9) - KÖYDEN AKLIMDA KALANLAR (1)

Roman olur köyde yaþadýðýmýz
Anlatmaya kaðýt, kalem az gelir
Oyunumuz dahi tehlike dolu
Bunu bizzat yaþamayan ne bilir


Dedim ya zor idi orda yaþamak
Çalýþmaktan baþka yoktur bir seçim
Toprak kýsýr, ektiðini vermiyor
Nasýl olacak ki burada geçim


Yine de insanlar memnun halinden
Zira doðanýn da ikramlarý var
Bu da bir zenginlik kabul edersen
Temiz havasýyla, çaðlayan sular


Gündüz kaynatýlan taze bulguru
Kurusun diyerek dama sererdik
Gece de bekçilik bahanesiyle
Köydeki tüm bostan baða girerdik


Ne kadar mülayim olsan da köyde
Kavga etmek için sebep hazýrdýr
Sýnýr deðiþtiren ya da ziyankâr
Yaramaz birisi her an nazýrdýr


Baþka ne yapar ki çocuklar köyde
At, eþeðe biner, mevcutsa eðer
Bir atýmýz vardý necip adýnda
Rahvan yürüyüþlü çok þeye deðer


Gövdesine adým saným yazýlý
Diktiðimiz aðaç bugün kesimlik
Her santim yerinde bin hatýram var
Bu eskimez, yadsýnamaz bir kimlik



(Arþiv 16.03.1999)





Sosyal Medyada Paylaşın:

AYDINK Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜLMEK SANA YAKIŞIYOR.. SENİN YERİN AYRI BENDE HAK, HUKUK, ADAMLIK… SENİ SENİN GİBİLER SEVSİN YÖRÜK KIZI... ÖMÜR TÖRPÜSÜ.. KÖPEK VE İNSAN.. BEN BİR GÜZEL SEVDİM.. SENİ BEKLERKEN SEN KADERİMSİN ..