Kendini İlk Başta Sen Seveceksin
Umutsuz yaþamak en büyük hata,
Kendini ilk baþta sen seveceksin.
Yenik düþtüm diye küsme hayata,
Sen sevileceksin, sen seveceksin.
Aþka susuz, kalmýþ narin çiçeksin,
O dost bildiklerin senden çeksin,
Ben cansuyu versem dirileceksin,
Boy verecek hem de serpileceksin,
Sen, aþktan kanatlý bir kelebeksin,
Sen, hüzün kozaný terkedeceksin.
Sen, sevindirecek, sevineceksin,
Çok özleneceksin, özleyeceksin...
Bir yaralý kuþsun sen vurulmuþsun,
Hep hýrpalanmýþsýn hep kýrýlmýþsýn,
Bedenin, ruhunla çok yorulmuþsun,
Bundan sonra sende sevileceksin.
Geçmiþi tamamen sildiðin zaman,
Yaþama tutunup güldüðün zaman,
Bende deðerin çok bildiðin zaman,
Gözümde, gönlümde yüceleceksin.
Son sultanlýðýnda dem süreceksin,
Hoþ görüleceksin, hoþ göreceksin,
Sen mutlu olursan beþ vereceksin,
Gam keder bitecek gün göreceksin.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.