ARA BENİ
ARA BENÝ
Saadete giderken þu boynum hep bükülür
Acelem var dedikçe bekletir sýra beni!
Saðýmda yangýn çýkar solumdan kül dökülür
Ne kandil ýþýk saçar ne yakar çýra beni!
Düþlerim düþüp gitti kan süzüldü rengarek
Baþ ucuna konuldu sarý güllü bir çelenk.
Kainatý boyarken göðsümdeki pembe renk
Beyazlara sarsalar karalar kara beni!
Sýrtýma yüklenirim nefrete göçüm gitmez
Vebalini ödesem katiyyen suçum bitmez.
Elimi uzatýrým sarmaya gücüm yetmez
Yaralar da yaralar gördüðüm yara beni!
Git deseler kaçarým, gel deseler giderim
Kah yüke yük eklerim kah eksilir biterim.
Bu curcuna içinde kendimi kaybederim
Çekip tutar, silkeler bir kaç hatýra beni!
Dudaðýmdan çýkana kulaklarým yabancý
Haykýrýrsam geçer mi ciðerdeki þu sancý?
Kendini avuturken tek ben miyim yalancý,
En son cemre topraða düþerse ara beni!
ELÝF KESKÝN KARABULUT..../ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
Elifce/ 20.11.2021 Sabah ezanýndan sonra yazmýþým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞİİRLERİN ŞAİRİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.