Yâre Yâr

Ayýn on dörtü gibi, çýktý bir an karþýma.
Gül yüzüne bakýnca, gülüþü yaktý beni.
Taht kurup yüreðime, oturdu sol yanýma.
Masum yüzüne kandým, ateþe yaktý beni.

Yüzü gülden güzeldi, kalbi zalimden zalim.
Meðer içi þeytanmýþ, yordu kalmadý halim.
Zay etti gençliðimi, omuzunda vebalim.
Vicdanýný aldýrmýþ, kula kul etti beni.

Ona olan aþkýmý, eyledi bana silah.
Gerçek yüzünü gördüm, eyledim derin eyvah.
O günden sonra kaçtým, ben ondan fersah fersah.
Kurban etti aþkýmý, derde yol etti beni.

Þimdi ikinci bahar, yaþýyor mutlu gönlüm.
Rab’bime sonsuz þükür, artýk gülüyor yüzüm.
Huzur düþtü ömrüme, mutlu gecem gündüzüm.
Mevlâ gördü sabrýmý, yâre yâr etti beni.
Sosyal Medyada Paylaşın: