Hep nefes nefese kaldým sana doðru Adým adým uzaklaþan adýmlarýna yoruldum. Kýrýk kanatlarýmla direnmeye çalýþýrken gökyüzüne Yaðmurlarýnýn mavzeriyle vuruldum...
Görünce izlerini aylarda beni orda býrakýp kaçtým, Gölgemi sakladým güneþten karanlýða yelken açtým, Düþtüm, kalktým, kanadým türlü türlü acýlarla savaþtým Yokluðunun kavgasýnda an an gün gün düþtü baþým!
Sesini duyan kulaklarým þimdi saðýr, titreyen ellerim, Pencere önü bomboþ bakan gözlerim ne bir heves kaldý nede hayalim, Akþam sefasý ortancalarým soldu saksýlarda çiçeklerim, Gönlüm bin parça vallahi ruhu yok artýk bu cesedin
Lokman POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
LokmanPOLAT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.