Bu kadar mý olur, insanýn derdi.
Bir türlü son bulup, dinemez imiþ.
Kanýndan olanlar devirse merdi.
Saðýndan soluna dönemez imiþ.
Bir çocuðun hakký yok mu gülmeye.
Gerek var mý öcü-korku bilmeye.
Sebep benden diye neden bulmaya.
Depreþen ölümü denemez imiþ.
Iþýðýmýz zifir, öyle katý ki.
Konu komþu ne der, ne der öteki.
Gönlünü, gönlüne kim bir tuta ki
Alev olup, yanar sönemez imiþ.
Kimler arzular ki böyle kalmayý.
Sevgiyi-þefkati elde bulmayý.
Hicran zindanýn da mahkum olmayý.
Yaram söner diye, sýnamaz imiþ.
Ölüm mü girermiþ, gönül evine.
Kimisi aðlaya, kimi sevine.
Sevda sarhoþuysan, metruk bir hane.
Öldürsen bir yarsýz, inemez imiþ.
Sevdanýn süsü mü gülünü tepen.
El mi yoksa tutup, alnýndan öpen.
Gönlü delik deþik, telleri kopan.
Candan bir muhabbet sunamaz imiþ.
Büyütüp besleyip verince suyu.
Uzamamýþ sevdan, bir karýþ boyu.
Bak hele kendine, eþtiðin kuyu.
Bir gün olsun sana yanamaz imiþ.
Silinmez ki geçmiþ, yarýnda izler.
Bozulur gündüzü, gecesi sýzlar.
Bu üç güzel tayý, bekleyen gözler.
Bir ömür hasreti yenemez imiþ.
Aslýna sarýlan unutmaz kökü.
Atadan erdemdir, alnýnýn aký.
Bitti deme sakýn, oynama yoku.
Yara deþilse de kanamaz imiþ.
Ne eksik, ne yarým bilebilirsen.
Dýþýn aðlar iken gülebilirsen.
Eðer bir gözyaþý, silebilirsen.
Hiç Birisi seni, kýnamaz imiþ.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.