Ben her gece sana yatarým. Sen, hiç mi bana uyanmadýn?Hiç sabah iþ baþý yaparken ya da çay, kahve molasý verirken gölgem deðmedi mi yüreðine?Hani olur ya rüzgar eser, topraðý toz eder, toz yüzüne deðer... O an hissettiklerini bir çok kez hissetmiþsindir elbet...iþte öyle de mi hatýrlamadýn, hissetmedin beni?Oysa ben her sabah 8:13’ te seni hatýrlarým. Kurulmuþ saat gibi hiç þaþmadan, her sabah 8:13" te bana "günaydýn" dediðin o günleri hatýrlarým ve her "günaydýn diyen kiþide seni anarým.Kahvemi hazýrlayýp, sigaramý sana yakarým. Her çekiþimde sigaramý bir daha, bir daha sevdana dalarým...Bizim köydeki insanlara benzemiyorsun sen. Camide ezanlar okunur, yarý köylü huzurla kavuþur. Kilisede çanlar vurur, bu defa köyün diðer yarýsý huzurla kavuþur. Sonra tüm köylü bazen sýcak bir kahveyle, bazen de kavrulmuþ sýcacýk çekirdekle köyün meydanýndaki en güzel yerde, huzur dolmuþ. taþmýþ yürekleriyle buluþur. Bir bütün olur...Bir itirazým yok bizim oralý olmamana. Benim itirazým seni köylüm sanmama...Dedim ya; ben her sabah 8:13’te seni hatýrlarým..Yüreðimde ezanlar, çanlar, ziller, alarmlar hepsi bir anda çalar ve ben her aný 8:13 gibi yaþarým.Ama unutma, ben sensiz de sevdanla yaþarým... Sensiz de sevdanla yaþarým... 30/08//2022Hamdiye Osman (Hadsiz Kalem
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamdiye Osman Hadsiz kale Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.