Bu gece gökyüzünde kendimi görüyorum sessiz ve sakin. Savaþ sonrasý yýkýk bir ülke çocuðu gibiyim, bütün umutlarýmý kaybetmiþ ölümü bekliyorum. Gecenin kör karanlýðýnda rüzgârýn tenimde býraktýðý tatlý serinlikle kendimden geçiyorum. Ölüme bir adým daha yaklaþtým sanýrým. Tenimin sýcaklýðý, ölümün soðukluðunu yeniyor bu aralar. Beni hiç bir zaman býrakmayan yalnýzlýðým ise ;seninle son bir gece yatma ihtimalini ve kulaðýna fýsýldayarak milyon kere seni seviyorum deme ihtimalini düþürdü aklýma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jano Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.