YUSUF'UN TAHTINDA Kİ ZÜLEYHA

Ya Hacý Bektaþi Veli!
Durdu zaman, kýrgýnlýklar sarardý
Mevsimler sokaðýnda ki mesafelerle
Gönül sarayýnda ismini unutan bedevilerle.

Sözler yazýya döküldü,
Kalbin sadakati gözyaþýnda boðuldu
Söylenilmesi gereken sözler, bakýþlar
Yusuf’un tahtýnda Züleyha’ya esir oldu.

Mecnun gibi sadýk, Kerem gibi vefalý
Ama bir o kadar da kýrgýnlýðýn denizinde,
Hapsolmuþ Aþýk Maþuki onun gülüþlerinde...

Avareler gibi dolaþýp durur seyranda;
Nabzýný kaybetmiþ Bedrin gözyaþlarý,
Payitahtýndan mahrum kalan cihanýn külleri,
Küllerinden yeniden doðan bir sevdanýn son sesi,
O sesleniþe ilham olan Hüma kuþunun kendisi...

Dualarda bir olmak varken,
Bir zelzele-i dilde ayrýlýk nakaratlarý
Çalýyor gönül sarayýnýn aydýnlýk odasýnda,
Kýrgýnlýklar ve öfke, almýþ baþýný gidiyor
Gülþehrinin bâd-ý sabasýnda...

Masmavi bir denizin kýyýsýnda boðuluyor;
Sensiz nefes alamayan Yusuf’un kendisi,
Yunus Emre gibi savruluyor dört bir yana gölgesi,
Uçmaða sensiz gidemez seninle olan muhabbeti...

Naif kiþiliði seninle tekrar hayat buldu;
Ey gönül sarayýnýn cenneti,
Sen Payitahtýn tek sahibi
Duy sesimi ve affet beni,
Zira kýyýlarda boðuluyorum
Sensiz artýk nefes dahi alamýyorum
Ýçtiðim duman dahi çare olmuyor sensizliðe,
Adým adým ölüyorum...

Sen ki bu gönül sarayýnýn Zümrüdüankasý,
Dualarda saklý olan Payitahtýn kendisi,
Bir gülüþüyle cihaný yakan cenneti
Oldun da, bu kalbin son duraðýnda
Görmezden gelip durma,
Sensiz nefes alamýyor
Kýyýlarda boðulan hayatýn kendisi...
...

LARDES SYMPRA

Sosyal Medyada Paylaşın: