Hayata bakışım
Hayata nasýl bakýyorum, ben?..
Dostlarým bana, merak edip hep bunu sorarlar.
Önce susar, gülümser ve sonrasýnda,
muhabbeti baþka konulara baðlardým hep.
Bana göre bu dünyada;
bir iyiler var, bir de kötüler.
bunlar, rotasý belli olanlar.
Orta yolcularý, gri tonlarý
bu hayatta hiç sevemedim ben.
Çünkü dümeni bozuktur, dümeni kýrýktýr onlarýn;
çýkarcýdýrlar, menfaatperesttirler ve
þartlara göre
her an her yöne sapabilirler...
Hayat aslýnda zýtlýklarla kaimdir;
bu dünyada savaþlar var
ama aþklar da var.
Savaþ mekanýnda insan insaný öldürürken,
aþk mekanýnda insan insaný severken,
bu dünyanýn kuytu bir yerinde,
gizli gizli aðlayanlar da var.
Kimsenin kimseyi umursamadýðý bu dünyada;
her þey daha güzel olacak diye bekleyen
iki elin parmaklarý kadar
iyi insanlar da var.
Güneþ vakti, saati geldiðinde
nasýl olsa doðar ve karanlýðý kovar diye;
bekleye bekleye,
çile üstüne çile ekleye ekleye,
bu hep böyle nereye kadar gider?..
Cahit Fýkýrkoca
06.11.2022, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.