Cennet kokulu insanlar

Attýðýn her adým, yürüdüðün her yol;

Seni mutluluða, huzura götürsün istiyorsan,

Kainatta sadece minicik bir zerre olduðunu,

Kapladýðýn yerin mikron kadar bile olmadýðýný bileceksin.

Yani önce haddini bilmeyi öðreneceksin

Ve sonrasýnda;

Misafir olduðun, aðýrlandýðýn dünyayý çok iyi tanýyacaksýn.

Öyle iyi tanýyacaksýn ki;

Tabiatý inceden inceden, en derinden hissedeceksin.

Yetmez...

Tabiat da sendeki güzelliði görecek,

Bir ormanda yürürken kuþlar senin için þarkýlar söyleyecek,

Aðaçlar rüzgarý bahane edip yapraklarýyla seni selamlayacak.

Arkadaþým dediðin insana emek vereceksin.

Öyle emek vereceksin ki;

Karþýna çýkacak engeller

Ölünceye dek

Arkadaþlýðýný sonlandýrmaya yetmeyecek.

Sevdalandým dediðin insaný, yüreðine sýðdýracaksýn.

Öyle sýðdýracaksýn ki;

Ölüm meleði bile

Onu senden çekip almaya korkacak.

Hülâsa...

Her þey önce haddini bilmekle baþlayacak.

Sonra tüm kainata hissettireceðin,

Saygý, sevgi ve hoþgörüyle yavaþ yavaþ tükenecek hayatýn.

Ýnsan olma yolculuðun tamamlanacak birgün.

Herkes mutlu, sen de mutlu;

O zaman durma lütfen yürü bu yolu.

Sarýl hayata, hayat da sana sarýlsýn...

Sarýl insana, insan da sana sarýlsýn...

Birgün göçüp gideceðin ama hala içinde yaþadýðýn bu dünya ve;

Sonrasýnda ölüp diriltileceðimiz þu bilinmez diyar;

Ýnsan doðup, insanca yaþayýp, insanca terkidiyar eden,

Cennet kokulu güzel insanlarla dolsun.

Cahit Fýkýrkoca
10.11.2022, Ankara


Sosyal Medyada Paylaşın: