Geceler Boyu Çırpınış

Ben seni zerresi karanlýktan kýskanýrdým
Kendim için deðil kalbim için çýrpýnýrdým
Meðer sen karanlýk gecelere hapsolmuþsun
Ve yataklarda çýrpýnmaya mahkum olmuþsun

Týpký sende benim gibisin,yok oluyorsun...
Denizde deðil kör gecede boðuluyorsun
Dirilmekten öldüm ölmekten dirildim,
Yaþamak isterken sadece ölmeyi bildim...

Öldürün beni,madem ki sonumuz hicrandýr
Bundan sonra hayat bana sadece zindandýr
Acýmasýz kalpler kalbimi masumca vurmuþ
Ruhum yaþamaktan deðil ölmekten yorulmuþ...

Kapýlýp gitmek üzereyim sert rüzgarlara
Her gün bakýp duruyorum bomboþ duvarlara
Sessiz ve sakince baþýmý kaldýrýp baktým
Üzüntüyü alýp sevinci sana býraktým...

Düþünmek istemem sensiz olan düþünceyi
Karanlýk sana ne der bilemem,ben geceyi...
Aðlamak için sen uyku için kullanýrdýn
Ben gözyaþýnda sen yaðmurlarda ýslanýrdýn...

Kâdim akan ince ince sýzýlarým vardýr
Ve kalbine býrakýlan yazýlarým vardýr
Geceler boyu aðlamaktan þiþen gözlerim,
Dokunmadý,dokunamýyor sana ellerim...

Býraksalar giderim mahzunluk gemisiyle
Fakat burda duruyorum onun demesiyle
Sende olmasan beni kimse burda tutamaz
Aklým unutsa da kalbim seni unutamaz...
Sosyal Medyada Paylaşın: