Boş var dolmaz

Boþ var dolmaz

Bakýyorum etrafa kimse yok
Karanlýk uzun kesiþen iki sokak dörtleþiyor
Sokak lambalarý yok geçerse araba farý
Karanlýkta arada bir kediler geçiyor
Biliyorum gece benimle dertleþiyor
Camýn kýyýsý yüreðimin serinliðinde
Bana esiyor, ben esiyorum içime
Bardaðým boþ sesleniyorum kimse yok

Ben mý doluyum biri mi dolduruyor
Aðýrým Allah’ýma kitabýma kamyon týr hesabý
Arkadaþ dünyanýn derdi gamý bana mý
Çiçekli perde canlanýyor bahar bahçesine
Ýçinden çýkamadýðým hazan mevsiminin
Üryan kalýyorum odanýn ortasýnda
Öyle çaresiz incir yapraðýna muhtaç

Kendime sarýlsam giyinip ýsýnacaðým
Kendimden kaçýyorum kendime yabancý
Biliyorum dönsem içime tazelenecek sevda
Ýçimde yeþeren çiçeðin dikenleri kanatacak
Bardaðýmý kendim dolduruyorum sek
Sýgaranýn acýsý parmaklarýmýn arasýndan
Burnumu kemiriyor baþýmý kaldýramýyorum
Þafak söksün güneþ doðsun istemiyorum
Her akþam her gece bu yük sýrtýmda

Sabah Otantikten gazete ekmek alacam
Döndüðümde çay demini almýþ olacak
Sýgramda bitmemiþse bir daha çýkmam
Belki iki satýr kitap okurum belki þiir
Akþamý bekleyeceðim yine gece söyleþime
Yine sevda tazeleyeceðim inadýna inadýna
Bir yerde bir eksik var bir derin boþluk
Hangi adýmda düþtüðümün hesabýndayým
Boþu doldurup hesabý kapatacaðým

Coþkûnî

Sosyal Medyada Paylaşın: