Son ağaç

Son aðaç

Kýþlarýný da çok severdim
O erik aðcý çardaktan sarardý
Kapýyý çatýya kadar çarþaf gibi örterdi
Yazýn mis kokular içinde oldurdu bahçe
Aðaç dallarý evden eve sarkardý
Bahçede her meyveden aðaç vardý
Bizim emektar aralarýna domates
Biber filanda ekerdi

Ayva en geç olgunlaþandý
Son taneyi koparýnca kýþ göz kýrpardý
Ayný hayatýn içinde içiçe evler uzardý
Üst kýsmýnda badem aðaçlarý
Onlar sahipsiz herkesindi
Mahallenin tam ortasýnda ceviz aðacý
Niþangah gibiydi
Dev cücesiyle evlere yüksekten bakardý
Akþamlarý mahalleli orda toplanýrdý
Hele yaz akþamlarý tam bir sefa yeri
Çaylar içilir çekirdek çýtlanýr
Cümlenin dedikodusu yapýlýrdý

Þehir ve zaman çöktü üstüne
Artýk yüksek binalardý güzel mekan
Müstakil evler gecekondular
Bir bir yerlerini apartmanlara býraktý
Bir eve iki üç daire iþtah kabartýyordu
Kimine zenginlik kimine acý getirdi
Verildi bütün evler açýldý koca yollar
Alan aldý satan sattý göçen göçtü
Herkes þehrin bir baþka köþesine
Kimi baþka þehirlere

En þanslý o ceviz aðacý oldu
Nedense imara yola gitmedi
Göðe týrmanan binalarýn arasýnda
Cüce bir aðaç olarak kaldý
Eski evinin yerini merak edenlere
Pusula oldu


Coþkûnî

Sosyal Medyada Paylaşın: