....

SENSÝZ ATEÞLERDEYÝM

Gözlerimdeki yaþlarý

Sildim de...

Yüreðimdeki izleri

Silemiyorum....

Hasretin bu kadar zor
Bu kadar yakýcý

Bu kadar acý olacaðýný bilemedim

Göz bebeklerim de cam kýrýklarý

Sensizlikte kaybettim umutlarý
Acýlar için de tenim

Gülemiyorum...


Kabuslar çöküyor uykularýma
Rüyalarým yanlýzlýðýn en zifirinde
Esir alýyor duygularýmý
Düþünemiyorum


Sol yaným acýlar girdabýnda
Ve sessiz çiðlýklarda
Yokluðunla çirpinirken
Varlýðýmý sensiz taþýyamýyor

Ýþkencelere maruz kalýyor bedenim
Çaresizliðin zindanýnda hapsolmuþ

Direnemiyorum


Ya ateþi düþürüyorsun yüreðime

Kavruluyorum

Ya yüreðimi ateþe atýyorsun

Yanýyorum...

Ya prangalara vuruyorsun

Bedenimi

Yada deðirmenlerde öðütuyorsun yüreðimi

Dayanamýyorum...

Mehmet Öztürk

Parkbeni
Sosyal Medyada Paylaşın: