Uzun yolun kýsasý Ayrýlýklarý hep sevdim ben... Çuval çuval keder sýrtlandým
Üþüyen dilekleri düþürdüm yola çýkmadan Vedalar vefalarý soldurdu Cam önünden karanlýk odaya alýnan orkideler gibi Küstürüldü önce hasretler
Sarhoþtum...ve ne dediysem yalandý Aðzýmdan çýkaný ruhum duymadan Tekrar sarýldý yeminsiz gölgeler Göðsümde sýkýþtý hesap Kimse sormadý
Adýný bilmediðim bir ormana düþtü yasým Kollarýmda can verdi heves Oysa ne çok ses vardý ortasýnda Teðet geçmeden önce
Ve sek yaralarým dolandý bir adým önde Bir arkada Aynalarla dolu bir kaç kuyu serdim Soru iþaretleri þaþýrttý Ayrýlýklarý da sevdim Uzun yolun kýsasý Makbul deðil makul geldi Sustum
Gece mavi gök siyahken Nasýlsýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
amelie poulain Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.