Ağacan, can ağacan

Qədəmin izləri bir pir idi sultan aðacan.
Sözünü ayə bilirdik edib iman aðacan.
Hələ nəzr etmiþ idi þiələrin can aðacan.
Niyə satdýn bizi oldun bizə duþman aðacan?
Elədin eþq evinin könlünu viran aðacan!
Yoxsa zatýnnan idi erməni Þamyan aðacan!

Sən ki, peyðəmbərimin zatý idin ey mövla!
Ýnamým yoxdu ki, çýxsýn bu nəsildən ədna.
Necə qýydýn þiənin namýna etdin rüsva!
Haný bəs vəhdətimiz, birliyimiz bir dünya,
Haný qardaþ idi bu dində müsəlman aðacan?!
Beləmi þərh eliyir ayeyi-Qur’an aðacan?!

Ömrümüz oldu fəna qəm çəkirik qəmxanada
Etdiyin çirkabý meynən yuyuruq meyxanada.
Hara getsək lað olur halýmýza hər xanada.
Aftafa tutmaðý öyrətdi təharətxanada.
Þər’i hökmün bizə göndər elə e’lan aðacan,
Erməni qardaþuva hər cürə imkan aðacan.

Day inanmam xətibin etsədə Rəhman vəsfin.
Ayələr nəql eliyib söyləsə Qur’an vəsfin.
Saxla öz zatýn üçün mənəvi insan vəsfin.
Daha minbərdə durub eylemə þeytan vəsfin,
Ýndi bildim nəcə görkəmdədi þeytan aðacan,
Bu sənə son deməyimdir aðacan, can aðacan.

Müəllif: Anar Əhəd
Sosyal Medyada Paylaşın: