MADENCİ

Geceydi yoktu gölgeleri
El ayak çekilmiþti
Hayatýn týkanmýþ kör damarlarýndan
Hep gecenin gözlerinde kapkaraydý gölgeleri
Bir bilmeceydi adým baþý yoksul sözlerinde
Daðý sýrtlamýþ zamansýz üþengeç ölüleri
Çözülemeyen gizlerinde gümbürtülerin
Fersah fersah yýldýzsýz göklerden süzüldüm
Mezarlýk koridorlarýnda nefes nefese
Yanmýþ yolunmuþ kýrýk kanatlarýmla
Ne sabahýn sýzýlý yollarýnda gördüm
Ne akþamýn kimsesiz kapý eþiðinde
Çatlak ellerimde ellerimizde sefer taslarý
Doldurdum siyahi kelebek ömrümce
Bahtým renginde kor taþlarý

Su serpin kabrimin topraðýma su serpin
Bu alev alev yanan ateþ benim bedenim
Katýðým budalý dallarýmda kuruyan caným
Çignedigim gül kurusu ciðerim
Ýçip içip kustuðum endiþelerimin kanlý teri
Yudum yudum zehri ruhu kayýp çaresizliðin
Her nefeste vurur suskun dilimde tütün acýsý
Geçtim seherlerden ,dolunaydan yýldýzlardan
Yakamozlar can çekiþirken ýslak avuçlarýmda
Bir þafaðýn kýyýsýnda eþeledi kangren yarasýný
Uzattý usulca boynunu
Tutundu daðýn iki omzuna
Tutuldu sýcak bir somun ekmeðinin hârýna
Aktý derelerden döküldü kýzýlcýk þerbetleri
Ürperdi hýrçýn karadeniz nöbetlerde
Kayalara vuran her dalðada
Her vardiyada
Bir yorðan gibi çektim sinsi ölümü üzerime
Bir minik serçe yüreði sýçradý korkak uykulardan
Bir gamlý baykuþ silkelendi viran harabelerde
Bir atmacanýn gögsünde yarýldý titrek gökler
Sonra güneþ doðdu bir delicenin gözlerinden
Þafak attý kendini yârdan görmedim

Göremedim
Iþýdý çiçeklerim her yapraðýnda ben yoktum
Çoktum belkide bu dünyaya
Hepimizin deðilmiydi bu mavi gökler
Bu denizler
Daðlar ovalar nehirler
Kar altýnda
Baharý bekleyen üþüyen kýrýzantemler
Yaktýlar beni derinlerde
Kentin varoþ bahçeleri hüznü giyinmiþ yine
Yeter
Yeter artýk kalmadý dermaným býktým usandým
Dört mevsim karanlýða yürüyen benim
Gülen papatyalar kýrgýn
Boynu bükük gelincikler kýzgýn
Üzðün baktým her yere yoktu ayak izleri
Göremedim
Güneþe yol çokmu daha
Kaç kazma
Kaç kürek
Kaç yürek ister

Uzayýp giden bu raylar
Avuçlarýmda çizgi çizgi derime kazýlý kaderim
Dolanýr boynuma bu uzayan yolda
Kaç vaðon ceset ister daha tükendim
Çökmüþ içime dünyanýn zehirli tortusu
Ârzýn dibinde yazýlmýþ katranlý kaderime
Güne hasret atýyordu yürekleri
Her çarpýntý bin ah bana bu yeter sana
Her kazmada atan nabýz benim
Vakitsiz patladý kalbim
Kürek kürek
Sobada yanan
Tutamadýðýn ellerim
Haydi durmayýn
Isýtýn ellerinizi bedeninizi gönlünüzü
Kömür karasý kirpiklerimden süzülen
Ýsli göz yaþlarýmda yýkayýn ruhunuzu
Ýçerim göçüklerde duman duman maden ocaðý
Siz yanmayýn
Ben yanarým
Bu ateþ benim
Yanarým evde
Ýþte
Okulda
Issýzlýða kavrulmuþ
Cehennem yüreklerde
Yanar tüter giderim kýyamete

Çýrak Ça / Ýbrahim YETGÝNDAÐ
Sosyal Medyada Paylaşın: