PAYİTAHT'TA GÜNEŞ DOĞUYOR

Bir güneþ doðdu batýdan,
Kalbimin zincirlerini kýran
Kelimeleri altýna dönüþtüren
Bir güneþ doðdu tân vaktinde.

Yusuf’un kuyusunda bir tek baþýma,
Zümrüdüanka kuþunu bekliyorum
Gülbanglar çalýyor mýsralara,
Nefî kalkýyor uykusundan
Dem vuruyor bana
Ölçüsüz hudutsuzça.

Nedim mi olmak gerek,
Yoksa Nazým ve Fuzuli mi?

Hangi birine bu gönül þehrinin
Limanlarý yanýyor diye haber salýnmalý,
Bu ruh son demini yaþýyor diye
Dinlendirilmeli kelimeler mum ýþýðýnda.

Aþýk Maþuki olmak lazým
Herþeyden bihaber yaþamak
Veya herþeyle içiçe yaþamak için.

Kelimelerimin bestekârý,
Ömrümün son demi,
Gönlümün tek hakimi,
Bu kalbin bu âlemdeki son Payitahtý
Beni defalarca kýran bihaber mutluluðum
Hangi dem de dile gelmeli,
Bektaþi’nin sözleri, Nefî’nin keskin dili
Hangi kalbin rengine dokunmalý
Cenneti Firdevsin ýrmaklarý...

LARDES SYMPRA ( HABÝB YILDIRIM)
Sosyal Medyada Paylaşın: