Tekrar... Tekrar... Tekrar...

Bak, bu senin için;
Bir dilim kek üstünde ucu yanmamýþ bir mum.
Ben senin için dilerim
Sen tebriðini et kendine…

Tekrar… tekrar… tekrar…
Daha kaç kýrýlma dayanacaksýn

Hep ayný yerden, yinelenen cümlelerle…
Anlamsýz bakýþlar,
Safi bencillikle
Daha kaç damarýn ampüte?

Yorgunum.
Ne kadar anlamsýz burasý.
Þu masa, sandalye, soðuk kahve…
Iþýklar sahte, gözleri polarize etmiþ akþam arkasý.
Üþüyorum.
Mumun alevi zayýf…
Üþüyor içim, dýþýmdan önce.

Ne severdim imlerimi, özellikle seni.
Atýþýna sükrederdim, fýrsat verdikçe -b-hayat.
Her çarpýþýnda duyuyorum içinde gezenlerin seslerini.
Koþulsuz direnç, deli bayramý, isyan.

Tekrar… tekrar… tekrar…
Katledilmek üzere yeni umut bebekleri doðuruyorsun.
Yoruldun,
Durmuyorsun…

Ben oturmuþ sana sargý bezi örüyorum…
Kýrýklarýnýn izleri birbirinin üstünde
Artýk bakamýyorum.
Ýnsan neden ölmüyor sana bakýp acýmaktan
Ben diledim kalbim,
Sen üfle…

Tekrar… tekrar… tekrar…
Daha kaç kýrýlma dayanacaksýn?

Daha kaç heves kursaðýmda yosun tutacak
Kaç beklentim treni kaçýracak,
Kaç bekleyiþim sonuçsuz,
Kaç güveniþ karþýlýksýz kalacak…
Daha kaç kez unutmaya çalýþmama katlanacaksýn
Tekrar… tekrar… tekrar…
Çok belli, deðiþmeyecek gidiþat.
Biliyorum, bu ömürden çok, çok alacaklýsýn.
Yine biliyorum,
Ödeme çýkmayacak…

29.10.2022
Serpil ÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın: