Doðmayan güne
Düþ biçtim yine alýndan
Dar zamanýn
Ortasýndan
Yaðlý kandiller koydum
Viran baðlarýn yapýlarýna
Cenazeler biriktirdim
Önünden sonuna
Maktul...
Bendim.
Tek pabuca sýðan hayat gailesi
Geniþ zamanlara
Aþk yazdý son nefesinde
Boðulup ölen adamýn
Kaný dökülmez
Yerdeki kan
Güldendi..
Hep durup bakýyorum
Geniþ mýsra baþlayýp
Tek kelimeye düþüyor þiir
Inat mý ediyorsun
Aklý evvel þair
Nokta mý koyamýyorsun yoksa
Üç noktalý deliliðine…
Þimdi
Ölümden alalým fani bedenini
Bilmekten söyleyememeye
Söyleyip anlaþýlmamaya
Küçültelim
Aklý selimini.
Of ne uzun yol
Yürümeye mecal yok
Yokluk yolculuða tek yolluk
Çekil ölümün önünden
Iyisi mi…
Bir tek þey istiyorum þimdi
Doðum, ölüm hepsi teferruat
Uzat artýk elini
Yine kýskan ilk sana gösterdiðim
Son þiirimi
Özledim dediysem yalan deðil
Bir mi gördüm seni
Hiç miydim yoksa
Bilmek isterdim yeniden
Beni sevip sevmediðini…
Geliþine rastlýyor gülüþüm
Aþk yazmayý sevmiyorum
Biliyorsun zaten
Aþk denilen,
Söylenebilen bir þey olmadý
Senin bende, mümkünse benim sende
Titreyip, savrulmamdý
Tuhaf tesadüflere sýðýnmacý ellerin
Omuzlarýmda kalmalýydý
Gidiyorum...
Kalýrsam uzayacak bu mani
Tozumu attýracaklar sonra
Çapraz sorgular, savunmalar
Þartlý salývermeli sahte huzurlar
Alýnýrlar biliyorsun
Buluta takýlsa bile gözüm
Seni bulut sanýrlar
Bir þey eksik kalýyor arkamda
Hiç böyle yapmazdým oysa
Saklamazdým ardýma
Ne aþk ne mýsra
Haklýsýn kalem bende
Bilmesinler madem
Mor menekþe kim, hani nerde...