hamza’nýn kuyusunda buz tutmuþtu su
aktýðýný unutmuþ, tortulaþmýþtý
kalbini kendinden sürgüne çýkarmýþtý
göðüne dargýndý
göðsünde aðýrlýyordu
suyun sýzlandýðýný bir Bilen vardý
sýcak bir tebessümün dokunuþuyla
akmaya baþlayacaktý su
kendine doðru
kuyusundan dýþarý
ancak su olduðunu inkar edenlerin
çamurdan bahaneleri olacaktý
hamza’nýn kalbi, sarp yokuþlara zorlandý
kalabalýklarýn inadýný kýrmak için
kabalýklarýna aldýrýþ etmemeye adandý
cehaletin kabuðunu kýrmak için
duru bir su oldu
dýþarýya sýzdý
*
islamýn sedasý gürleþiyordu
kulaktan kulaða yayýlýp
kalplere manevi serinlik veren
bu imani havanýn teessüsü
kaçýrýyordu müþriklerin uykularýný
baþvurduklarý tertip ve planlarýn hiçbiri
coþkun akan iman þelalesinin
önüne set olamýyor
ümitsizliðin verdiði ezici ruh haleti içinde
kývranýp duruyorlardý
hazret-i hamza’nýn saadet dairesine
dahil olmasýyla
kat kat artmýþ oldu manevi sancýlarý
peygamberimiz (s.a.v.)’in amcasý hazret-i hamza
ayný zamanda sütkardeþi
kimden olursa olsun
nereden gelirse gelsin
haksýzlýða asla tahammülü olmayan bir kahramandý
yüksek bir itibara sahipti kureyþ içinde
ilahi hidayetin tecellisi bu ya
kimin nerede ,nasýl iman nimetine
nasýl kavuþacaðý belli olmazdý
hazret-i hamza da beklenmedik bir zamanda
islamla þereflendi
bir gün çok sevdiði eðlencesi avdan dönüyordu
safa tepesinden kabe’ye doðru giderken
karþýsýna çýktý abdullah bin cuda’nýn azatlý cariyesi
ey umare’nin babasý
kardeþinin oðlu muhammed’e
ebu cehil ile arkadaþlarýnýn yaptýklarýný
görmüþ olsaydýn
asla dayanamazdýn
hz. hamza heybetli bakýþlarýný
cariyenin üzerine bir müddet diktikten sonra
ebu’l-hakem bin hiþam ona ne yaptý diye sordu
cariye…
ona þuracýkta türlü türlü iþkenceler yaptý
hakaret etti
sonra da çekip gitti
muhammed de ona hiçbir þey söylemedi
hz. hamza,
bu söylediklerini sen, gözünle gördün mü
cariye…
evet, gördüm
son derece hiddetlenen hz. hamza
evine uðramadan
yayý, oku, torbasý ve av malzemeleriyle
kabe etrafýnda oturmuþ bulunan
ebu cehil ve arkadaþlarýnýn
yanýna vardý doðruca
meclisin ortasýndaki ebu cehil’in baþýna
hiçbir þey sormadan
okkalý bir yay indirdi
baþýný fena halde yardý
baþýnýn ortasýndan kanlar sýzýyordu
ve sonra öfke, hiddetle
sen misin ona sövüp sayan
iþte, ben de onun dinindeyim
onun söylediðini söylüyorum
gücün yetiyorsa,
o yaptýklarýný bana da yap göreyim
kendisini haklý göstermek için savunmaya geçti
ebu cehil…
ama o bizi akýlsýz saydý
putlarýmýza hakaret etti
atalarýmýzýn tuttuðu yoldan ayrý bir yol tuttu
hazret-i hamza’dan kararlý ve sert
bir cevap geldi
siz ki,
Allah’tan baþkasýna ilah diye tapmaktasýnýz
sizden daha akýlsýz kim var
ben þahadet ederim ki,
Allah’tan baþka ilah yoktur
yine þahadet ederim ki,
muhammed Allah’ýn resulüdür
hazret-i hamza’nýn kararlýlýðý karþýsýnda
ne ebu cehil
ne de etrafýndakilerde bir hareket
nede bir mukabele görülmedi
hatta ebu cehil…
doðrusu ben, kardeþin oðluna
çok çirkin bir þekilde sövüp saymýþtým
yaptýklarýna müstahak oldum.
böylece suçluluðunu da itiraf etti
ani ve beklenmedik bir kararla
saadet dairesine dahil olan hazret-i hamza
evine dönünce
zihninde
þeytanýn bir takým vesvese ve þüpheleriyle
karþý karþýya kaldý
sen kureyþ’in hatýrý sayýlýr birisi idin
þu dininden dönen muhammed’e uydun
hiç de iyi etmedin
kalp ve zihni
þeytanýn bu tarz telkinlerine
maruz kaldýðýný hisseden hazret-i hamza
doðruca kabe’ye vardý
Allah’ým…
bu tuttuðum yol doðru ise
kalbime de onu tasdik ettir
bana bu hususta bir çýkar yol göster
diye dua etti
aradan bir gün geçti
peygamber efendimizin huzuruna vardý
baþýndan geçenleri anlattý
resul-i ekrem, kendilerine
vaaz ve nasihatte bulundu
kalbi iman ve itminan bulan hazret-i hamza
peygamber efendimize
senin doðruluðuna þahadet ediyorum ki
ey kardeþimin oðlu,
artýk dinini bana açýkla
hazret-i hamza gibi bir kahramanýn
müslümanlar safýnda yer alýþý
efendimizi ve müslümanlarý
son derece memnun ederken
müþriklerin gönüllerine hüzün ve korku saldý
resul-i ekreme pervasýzca reva gördükleri
eziyet ve iþkencelerinin bir kýsmýný da
terk etmek zorunda kaldýlar
artýk Allah resulü (a.s.m.)
islamiyete davet vazifesine býkmadan, usanmadan
korkmadan, çekinmeden devam ediyor
bütün gayretiyle gönüller üzerinde
dalgalandýrmaya çalýþýyordu tevhit bayraðýný
inananlarýn safý
gittikçe hem daha sýklaþýyor
hem de güçlenip kuvvetleniyordu
mekkeli müþriklerinin
ne eziyet ve iþkenceleri
ne de makam, mevki
mal ve servet teklifleri
efendimizi bir an bile
davsýnda tereddüde düþürmedi
*
hira’dan dönen yolcu.
Rahmetin evine çaðýrýrken insanlarý
merhametsiz olmakla suçlandý.
amansýz itiraz oklarýyla yaralandý
sýrf iyiliðini istediði insanlardan
akla hayale gelmez hakaretler gördü.
yüceltmek istedikleri onu aþaðýladý
katýlaþmýþ kalbin yüzünde çatlak aradý
küfrün saðýr kabuðuna yaðmur damlasý gibi
yumuþacýk vurdu
zifiri gecesine huzmeler düþtü
buðulandý sýcacýk nefesi
donuk bakýþlardan defalarca kovuldu nazarý
yýlmadý
henüz yolun baþýndaydý
çöl kumlarý üzerine zemzem serinliðiyle yayýldý
bir daha
bir daha…
direne direne
nasýrlý avuçlarýndan yükseldi
dua dua büyüttü ümitleri
terler damladý
ateþli telaþlarla çizgilenmiþ alnýndan
vaktin yanaðýna bir damla gözyaþý diye aktý
gözden haber verircesine
gönlün göðüne müjde diye
dünyanýn teninde ruh-efza
bir esinti olmak üzre
unutkanlýðýn simasýna hakikat-eda
bir gamze olmak üzre
sabretti
direndi elçi
redfer