Hüsraný meslek edinmiþ bir huysan
Romatizmalarýn daima azar
Özleri çekip de durur cehennemine
Ne ruh kor nede bir huzur
Savurup ta durur için içine
Aklýn tüm iplerini bir bir zedelerken
Kendisi de bilip bilmeden çýldýrýr
Kapý eþiði her an hazýrdýr terkedilmeye
Ne ilk kalýr nede bir son
Zehrini diþ uçlarý ile zerk ederken bedene
Ne kapý çalar ne bir ayakkabý konur tereðe
Geleni gideni zaman iþlemiyor
Görüp de görmediðin isyanlar yüklenir
Ar ve edep dediðin kayýp
Tozlarý yutmuþ edepsizliði besler
Böyle geldi böylede gider
Yol almýþým kaderimin kadersizliðinde
Seyrediyorum huysuzluðun kanlý gözlerini
Ya o benim yumuþak huyluluðumu
Yada çok iyilik severliðimi
Kullanýp kullanýp da atar
Gönlümde kan kusturur umutlarýmýn
Kadersizliðim
Kurduðu hayallerimde kederli
Ayaklarým hep üryan
Sýrtým hep pamuk ipliðine baðlý
Kinini kusuyor zemheri soðuðu rüzgarýyla
Vah benim rüzgarýna kapýlan kuru yaprak gibi hislerim
Öksüz bir çocuk gibide titrerim
Bu bir baðrý yaralý gönüldür
Ýçsel iniltilere baþý bozuk terkedilmiþ
Bu kopuk ve kýrýk gönül bir avuçluða gark edilmiþ
Bir hanede kuruyan göz pýnarlarým heceler
Ýnim inim inlerken bahtým
Vadediþle ala kalmýþ beklentiler
Domura uðratýla bir ömür
Yanýþý cehennemi andýrýr
Müjdesi ise sadece birkaç saniyelik huzur
Boynunu büküþte susar mutluluklarým
Hayasýzlýðýn gölgesinde kaldým
Elim kolumda kelepçeli
Vah ki vah bu benim bahtý kapalý
Beli kýrýk kadersizliðim...
AZAP...(Kadri Atmaca) 27.10.2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.