Bir isik olsam Kacsam dünyadan Ciksam uzaya Varsam yildiza Nurla sacilsam Dünya üstüne Aglayan gözü Bir silebilsem Aglayan kalbi Dindirebilsem Özcan Yilmazim Sevgi ile git Sevgi ile gel Beni ben bula Seni sen bula Arayan bulur Dermani zaman Zamanda durur Elbette birgün Gelirsin ona Seni sen yapan Kitap elinde O okur sana Ve sen dinlersin Kulaklar duyar Gözler aglar Gecen zaman Görünür sana Görünen sensin Ektiklerini O bicen sensin insan ameli Cokta farkliydi Nefsi doymazdi Günü saymazdi Dünü ayazdi Gülü siyahti O dogdugunda Beyaz gül gibi Tertemiz idi Güller icinde Beyaz kalmak Asil ameldi Akil bilirdi Ak ile karayi insan ameli Aslinda belli Sevgi ile git Sevgi ile gel Beni ben bula Seni sen bula Sen bir insansin Ve dünyadasin Yalniz degilsin Cinlerde orda Cin seni sevmez Sana görünmez O seni görür Bazen görünür Karinca bilir Sor karincaya Neden caliskan Sorma gerek yok Ben söylüyorum Dünya sadece Karincanindir Her adimlarin Karincalarla Dolu doludur Dünya sadece Karincalara Bir emanettir Bunu bilesin Karinca senden Kücüktür ama Hayat boyunca Daha cok uzun Yol yürümüstür Sen öldügünde Karinca gelir Toprakta isen Ve sana söyler Dünya bizimdi Bizlerde ölür Tekrar diliriz Dirildigimiz Yer Hep dünya Toprak bizimdir Toprak altinda Herseyi bir bir Anlatir sana Dünyanin ici Sayi bilinmez Karinca yolu Anlatma biter O seni iter Cizdigin yola
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sonsuzluka Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.