Kýzgýnlýðýmdan oturamam yerimde. Bastýrýlmasý zorlaþtýðýnda , Öfkemin küpünde. Kendimle dertleþmeye baþlarým. Kýzarým bazen ona ne yaptýn diye. Haklý görürsem överim onu; Sen doðrusun derim. Ýyi biter bu iþin sonu. Ya da konuþurum onunla . Ýkna ederim bazen. Ama niye budur ki; Bize öðretilen. Hakký hak bilip dikilen, Doðruyu ararken itilen, Ve çoðu zaman ezilen. Kýzgýnlýðýný bile yaþamayan, Bu ruhlar, hep höt denilen. Bir gün isyan ederse ne olur. Kudurmuþ bir sel olur. Sadece ýslatmaz yakar kavurur. Ve….Dünya durur. Ýþte o gün devrim olur. Sosyal Medyada Paylaşın:
OKİCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.