Sendin

Biz insanlar
Gölgesiz meydanlarýn irkilen uykularý
Seðirten göz bebeklerinin beliren korkularýydýk
Ýmzasýnda çýplak ve yalýn bir mührün üstünde

Bir gün
Sessizce
Ve muhtemelen
Adýmýzýn kýyýsýna kendi güvercinlerinin
Somurtkan yüzleri eklenecek

Terbiyeli bir yalnýzlýk bizimkisi
Odasýnda ýþýksýzlýk mýsralarý varken
Ýlk duyduðum sesin emeklemeleri
Vardý sende

Bir kez duydum açtýðýn yarayý
Onunda uzak raylarýn dumanlý öksürmelerinde
Güneþi tez görenlere inat
Kalýn bir üþümeyle yoðruldu demirsi bir mengene

Tez gideceðiz
Seninle
Akþamüstünü bekliyorum usul nefesleniþimde
Bir resimse üþüyen hayatýn ellerini buðularken penceremden
Bu tablodan mavi renkleri de sen götürdün
Biliyorum

Ve yine biliyorum ki
Bana ilk göðü gösteren de senin yüzün
Arþa selam verdiren
Bulutlarýn kapýsýný çaldýran
Ayak izlerine ömür deðdiren
Zehirleri alýnmýþ bir yaþam bahþeden
Yine sendin

Güzeldin
Kýrda güttüðüm çiçeklerin analarýydýn
Yenice bir iklimin göz açtýðý zamanlarý taþýrdýn

Saçlarýn uçuþan, hevesli rüzgârýn sanatýydý
Bilmezdin atýn sýrtýna bir özgürlük býraktýðýný
Koþmak kadar büyük düþman görmedim seninle
Ayaklarýmýn yürümekle ebedi olduðunu bilirken…

Sosyal Medyada Paylaşın: