Suskunluk Lisanı

Beni sessizlik içinde
Duvarlarla baþ baþa býrakýp gittin ya
Daha ne denebilir ki sana
Ne acý kaldý içimde ne de hüzün
Suskunluk içinde duruyorum bugün
Týpký her gün olduðu gibi...
Elimdeki kalemi kaldýracak cesaret bulamýyorum kendimde
Ama oturmuþ þiir yazýyorum iþte bu saf halimle
Gözkapaklarým çýðlýk atýyor,doyamadan yaþlara
Seni benden alanlar
Þimdi çekinmeden usulca yapýþýyor yanýna
Miskinlik dizboyu tutuþtu koynuma
"Elveda"dediðin gün suskunluk yapýþtý yakama
Konuþmayý çok denedim ama beceremedim
Yollarým bomboþ olduðu halde
Bir adým bile öteye gidemedim
Ben gökyüzüne bakýyorum gökyüzü bana
Ýkimizde konuþmadan anlaþýyoruz
Ölmüþ olmamýza raðmen genede yaþýyoruz
Bir fotoðraf önceden bir diyar öteden
Aðlasak bile bir tebessüm akardý yüzümüzden
Artýk sevinç hayal gülünç rüya oldu
Ne anlamý kaldý bu dizelerin
Ne sabahý vardýr bu gecelerin
Sýrýlsýklam emanetimdir bu þiir
Çaresiz bekleyenlerin...

Sosyal Medyada Paylaşın: