YÜREK YANGINI

YÜREK YANGINI

Ne zaman bir selâ duysam
Artýk atmayan bir kalp için üzülürüm
Hiç tanýmasam da…
Dayanamam.

Ne zaman bir þehit haberi alsam
Gencecik bir fidanýn kurumasýna,
Bir gülün, açmadan solmasýna…
Kýyamam.

Ne zaman bir tabutun bayraða sarýldýðýný görsem
Geride kalan anayý, yâri, yetimleri düþünür,
Ýçlerinde yanan, hiç sönmeyecek ateþi görürüm…
Yanarým.

Ne zaman bir kar yaðsa
Yýrtýk ayakkabýyla dolaþanlara,
Tütmeyen sobalara,
Yanmayan ocaklara,
Boþ tabaklara…
Acýnýrým.

Kimin iþinden, eþinden, aþýndan
Ayrý düþtüðünü bilsem
Ciðerlerinin kavruluþuna ortak olurum.
Kavrulurum.

Kim, ne için uðraþýrsa uðraþsýn
Ne kadar çabalarsa çabalasýn
Kadere güç yetmediðini bilirim.
Boyun eðerim.

“Bana ne?” diyemem kimseye
Elimden gelini yaparým.
Yapamazsam
Her þeyin bir çaresi vardýr, diyerek
“Çaresizlerin Çaresi”ne
Sýðýnýrým.

Bir þeyi daha bilirim ki
Hayat, insaný ne kadar yorsa da
Ýyiler hep kazanýr.
Herkes kalbinin ekmeðini yer!

Hamiyet Su Kopartan ✍️
23.03.2017


Sosyal Medyada Paylaşın: