bir rüya görelim
önce yumalým gözlerimizi
uyuyalým, uyuyalým…
ruhumuzdaki bütün kinler,
nefretler, düþmanlýklar
arýnýp gidesiye kadar uyuyalým…
aniden bir saadet ülkesinde açalým gözlerimizi
yýllar yýlý yaþayalým orada
sonra acý gerçeklerin mutlu düþlere
paslý demirlerin parlak gümüþlere döndüðünü
yavuz bakýþlarýn tatlý gülüþlere durduðunu görelim
o altýn çaðý
o pýrlanta zamanlarý yaþayalým
herkes kendi iþini en güzel þekilde yapýnca
o ülkede mucizeler yüz göstermez mi
maslahat düzelmez mi
ilerleme hýz kazanmaz mý
süfli dünyanýn geldiði noktada
baþ gösteren bütün kötülükler
kor deðmiþ karlar gibi
eriyip gitmez mi
*
islamýn ilk yýllarýnda
teblið dairesi tedricen geniþliyordu
açýktan iman
islama davet
inanmýþ ruhlarý sevinci ile okþarken
þirkin kirinden kendini kurtaramamýþ gönülleri
telaþa sevk ediyordu
emrolunduðun þeyi, onlarý çatlatýrcasýna bildir.
ilahi fermaný gelince
fahr-i kainat efendimiz
adeta yerinde duramaz hale gelmiþti
hemþerilerine maddi, manevi
saadetin yolunu
bir an evvel göstermek istiyordu
safa tepesinde
yüksekçe bir taþ üstüne çýkan Allah resulü
mekkelilere yüksek, gür bir sada ile
ya sabahah
ey kureyþ topluluðu,
buraya geliniz, toplanýnýz
size mühim bir haberim var
mekkeliler birden þaþkýna döndüler
kimdi bu haykýran
bir tehlike mi var
düþmanýn baskýnýna mý uðramýþlardý
yoksa kendilerine iletilecek
çok mühim bir haber mi vardý
bu sesleniþe cevap vermede gecikmediler
bir anda safa tepesinin önüne toplandýlar
fakat o da ne
seslenen muhammedü’l-emin’di
acaba ne istiyordu
nelerden haber verecekti
neler söyleyecekti
merakla…
ey muhammed
bizi buraya niçin topladýn
neyi haber vereceksin
resul-i ekrem,
vermekte gecikmedi haberini
zihinlerin kendisine bütün dikkatiyle yöneldiði
gözlerin hayretli bakýþlarýyla üzerine toplandýðý
bütün kulaklarýn pür dikkat kesildiði
herkesin merakla beklediði bir anda
mantýki delilerle dolu þu belið hitabeyi irat etti
ey kureyþ topluluðu
benimle sizin benzeriniz
düþmaný görünce ailesine haber vermek için koþan
düþmanýn kendisinden önce varýp
ailesine zarar vermesinden korkarak
ya sabahah diye haykýran
bir adamýn benzeri gibidir
ey kureyþ topluluðu
size bu daðýn ardýnda
þu vadide düþman atlýlarý var
sabaha veya akþama üzerinize
hücum edeceklerini söyleyecek olursam
bana inanýr mýsýnýz
o ana kadar
muhammedü’l-emin bildikleri
kendisinden yalan namýna
bir tek þey iþitmedikleri
hakikatýn dýþýnda hiç bir þey duymadýklarý
resul-i ekreme hep bir aðýzdan
evet…
biz senin doðruluðunu tasdik ederiz
çünkü þimdiye kadar sende
doðruluktan baþka bir þey görmedik
sen yanýmýzda yalan ile itham edilmiþ
bir insan deðilsin
bu tasdikten sonra
resul-i ziþan
kureyþ kabilelerinin her birini
kendi adlarýyla çaðýrdý
konuþmasýný sürdürdü
öyle ise
ben size
önünüzde gelecek büyük bir azabýn bildiricisiyim
yüce Allah, bana
en yakýn akrabalarýný
ahret azabýyla korkut emrini verdi
sizi Allah bir
O’ndan baþka Ýlah yok’ demeye
davet ediyorum
ben de ,
O’nun kulu ve resulüyüm
eðer, dediklerimi kabul ederseniz
cennete gideceðinizi tekeffül edebilirim
þunu da bilin ki
siz ’Allah bir
O’ndan baþka Ýlah yok demedikçe
size ben ne dünyada
ne de ahrette
bir fayda temin edemem
resul-i kibriya efendimizin
akýl, kalb ve ruhlara hitap eden
konuþmasý karþýsýnda
ebu leheb þaþkýna döndü
eline bir taþ aldý
kainatýn efendisine doðru fýrlattý
helak olasýca
bizi bunun için mi çaðýrdýn …diye
adice baðýrdý
bundan baþka
o anda
hiçbir muhalefet gelmedi dinleyenlerden
sadece fýsýltý halindeki konuþmalarla
daðýldýlar…
bu hareketleriye ebu leheb
artýk Ýlahi nefret ve azabý hak etmiþ oluyordu
resulullaha olan þiddetli düþmanlýðý
bitmez kin ve nefreti
kendisine pahalýya mal oldu
Cenab-ý Hak, inzal buyurduðu
tebbet suresiyle korkunç akýbetini
þöyle haber veriyordu
kahrolsun eb leheb
zaten kahrolup gitti
ne malý ne de kazandýklarý
ona fayda vermedi
yakýnda alevli bir ateþe girecek
karýsý da odun hamalý olarak
beraber girecek
boynunda ise bükülmüþ bir ip olacak
muhalefet eden kim olursa olsun
Allah nurunu tamamlayacaktý
bu sebeple resul-i kibriya efendimiz
kendisine karþý yapýlan
çirkin hareketlerden asla sarsýlmýyor
kata yýlmýyordu
yoluna son derece vakarlý bir halde
devam ediyordu
*
þimdi zamanýn nefesi daralýyor
üzerimize serpilen kasvetten
soluk almakta zorlanýyor gibiyiz
turna geçmez daðlarda kaybedilmiþ
umut patikalarýmýz
sancýlý gecelerin karanlýðýnda yitirilmiþ
tebessümün son güzergahý
ne buhranlar
ne de fakr-u zarurettir
bizi bugün düþkün ve zelil kýlan
vicdanlarýmýza atýlmýþ çektiklerinden sýzan
bunca kötülükler de deðil
bizi mutsuz eden
hayýr, ihtirasa dayalý dünya düzeninin
üzerimize boca ettiðinden
ayrý bir þey bu
belki içimizdeki yabanilikler
belki görünmeyen düþmanýmýz
temennim odur ki
hayat, senin ve benim için en doðru hayat olsun
saadetin yýldýzlarý ülkemizin ululuk burcunda parlasýn
güneþin ýþýðý erdemin ufkunda doðsun
arzularýmýzýn sedefleri incilerle dolsun
þeref çýnarlarý yeþile boyansýn
lütuf fidanlarý güllerle donansýn
gönüllere mana reyhanlarýnýn güzel kokularý sürülsün
sadýk kalplerin nurlarýyla aydýnlanmýþ gülümseyiþler
çarpsýn dimaðlara
katýksýz meveddet sevinciyle parlayan ýþýklar
vursun yüzlere
nun ve sad hakký için
Allah bizi
O’nun aþkýnýn ateþine atsýn
yaksýn da... yaksýn...
redfer