AY IŞIĞI
Gece çok ýssýz ayýn on dördü.?
Dolunay denir ya.!
Söylendi o genç.?
Nasýl güzel bir ay.!
Kýz dediki sahile çýk.
Baktý etrafýna ürkek ürkek.
Nasýl bir yaþam der gibi.
Hep erkekler demez ya.!
Buda bir yaþam diyerek.
Sessiz gururlu kendine güvenerek.
Çýktý sahile o genç.
Hep kýzlarý öpecek beklentisiyle.
O karanlýk gecede,
Ay ýþýðý öptü ensesinden.
Sardý bütün vücudunu bir sýzý.
Kalbinin derinliklerinde vardý bir kýrýðý;
Hayat kavgasý sarmýþtý bedenini;
Dayanamadý yorgundu.!
Yattý o ay ýþýðýnda uyudu.
Ne günlerdi vurdu yüzüne o ay ýþýðý.
Karanlýk günlerde gençliðindeki gibi,
O ýþýk ay ýþýðý hiç vurmamýþtý geçmiþte.
Ne kalmýþ neler kalmýþ geride derken.
Birileri kendine pay çýkarýrken.
Çocukluðuna kadar gitmiþti.?
Hýrsla sende kimsin diyen genç.?
Uðramýþtý nazara inancýnda.!
Yatmýþ uyumuþ uyanmýþtý o sahilde.
Bilmeden o karanlýk gecede;
Ay ýþýðý öpmüþtü ensesinden.
202209”Acet”
Not: Çiçeðe, Böceðe, Ay ýþýðýna, Güzelliklere yaz dediler bendende ancak bu çýktý. 👻
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.