Yoksun Yazgımda

Yaðmur yaðýyor, gün açýyor
Þanslýysak gökkuþaðýný görüyoruz
Þanslýysak yine uyanýyoruz
Sen açýyorsun gün açtýkça ruhuma
Senin ruhun açýlan, senin kollarýn açýlan
Ama ne yazýk ki yoksun yazgýmda
Bir geceleyin kapýyorsun gözlerini
Yorgunluklarýyla kavga ettin günün
Neye yordun kafaný, ellerini, gözlerini?
Sen, bedelisin benim tarafýmca baþlatýlan tüm savaþlarýn
Utanmadan ateþkes istiyorsun, utanmadan kendimi inciteyim istiyorsun
Oradasýn, savaþýn ve seni tanýyan tüm baðnaz insanlarýn içinde, orada
Ama yazýk ki yoksun yazgýmda
Kar yaðýyor, önce sana, sonra dünyaya
Gün ýþýyor, önce sana, sonra dünyaya
Dünya ýsýnýyor, önce sana
Ben konuþuyorum, önce dünyaya, ve sana... Asla.
Ben sana baktýkça kýrgýnlýklarýný görüyorum
Ben seni dinledikçe içine attýklarýný duyuyorum
Duyardým yine de, eðer hiç duymadýðým bir dili konuþuyor olsaydýn
Oradasýn, kýrgýnlýklarýnýn ve içine attýklarýnýn arasýnda
Ne yazýk, yoksun yazgýmda.
Sosyal Medyada Paylaşın: