Ben ölümü bir vefasýzýn yüreðinde öldürdüm Sonra yürüdüm ardýma bile bakmadan. Yüreðim bir kuþ gibi çýrpýnýyorken, Kelimeler kördüðüm olmuþken gökyüzünde, Gömerek sonsuzluða mýsralarlarýn da ötesine.
Geçmiþi gelecekle öldürmek defalarca, Yok ederek hayalleri, parçalarken umutlarý, Çarparak kapýyý, çaresizlik üzerine... Küllenmiþ ne varsa tozu dumana katarak, Hiç açýlmamýþ kapýlar ardýnda, Korkuyu ve ölümü öldürdüm binlerce kez.
Koptu zaman çizgisi, birden kýrýldý faylar Zaman kýrýklarýyla kesilmiþ kýlcal damarlar Kýrk yamalý ruhum alýp gitti kendimi Öldürdüm ölümü hemde defalarca Korkuyu da sýkýþtýrýverdim koynuna, Ben yollara revan , ölüm de kendi yoluna Bilmiyorum þu an nerelerde ,kiminle hemhal Bilmiyorum ben NEREDEYÝM... Selma Çanakçýoðlu 16 Ekim 2022 (Yürek fýrýnýndan yeni çýktý buðusu üstünde) Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma ÇANAKÇIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.