ÖLESİM TUTAR...
Ey kaldýrým köþelerinde açma sevdalýsý hayâsýz bahar
Ýlkini yaþarken sonuna düþürdün beni
Ki düne kadar
Kimsenin bilmediði süt kokulu dualarý
Yollardým Güneþten düþmüþ çocuklara
Bir nikâh, bir namazdan ibaretmiþ meðer hayat
Kime anlatsam anlamaz
El kadar omzuna öpücükler kondursam
Kondursam da bebeðime
Hiçbir dudak O’nu artýk uyandýramaz
Lüle saçlarýný koklayarak öpesim
Ela gözlerini parklara götüresim var
Ama çok uzaklardasýn artýk
Kaldýrmam baþýmý gökyüzüne
Ýlk ders: Her güneþ gökyüzünde aranmaz…
Denize küsüm, mehtaba küsüm
Þiirlere de küsüm…
Elim sende deme bana
Öksüzlüðüm düþer aklýma
Güneþsiz kim bilir ne çok üþürüm hayatýn yollarýnda
Silme gözyaþlarýný
Aðla ki yýkansýn bebeðin
Çaðlasýn teninde cennet ýrmaklar
Hiçbir aðýt yakamaz içimizi
Güneþin içimizi yaktýðý kadar
Ölüm bu
Vurdu mu kýyýlarýna bir kere
Güneþ kan kýrmýzý battý mý ufukta
Ölesim tutar be hayat
Anlasana…
02.09.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.