KARA ELMAS UĞRUNA…

…Amasra maden þehitlerinin aziz ruhuna rahmetle…

Bir somun ekmek için alnýndan aktý terin
Yüreðe kor düþürdü göz yaþartan kaderin

Helâl rýzýk peþinde, kazma kürek salladýn
Hüzünlü yüreklere, yaþla yazýldý adýn

Bir hayata karþýlýk, aldýn ekmek parasý
Kat kat yerin altýnda, yandý ömrün çýrasý

Yüzün siyah, alnýn ak; ölürken de bir hoþtun
Elinde külüngünle ölümsüzlüðe koþtun

Ey sonsuzluk yolcusu, bahtýn kömürden kara
Zamansýz gidiþinle yürekte açtýn yara

Daldýn derin uykuya, bakýþýn uzak düþtü
Yolunu gözleyenin, saçlarýna ak düþtü

Akþam dönmedin eve, yuvalar viran kaldý
Siyah beyaz resimde, bahtiyar bir ân kaldý

Ayrýlýk köz misali, yürekleri daðladý
Beþikte körpe bebek; ana, bacý aðladý

Dost bildiðin topraðýn yabancýsý deðilsin
Ýnsanlýk terli alnýn karþýsýnda eðilsin

Bu dünya gurbetinden göç eyledi yiðitler
Bu acýyý tarife, aciz kalýr beyitler…

Güneþin uzaðýnda, sabahýn adý vardý
Kim bilir her birinin nice muradý vardý

Amasra’nýn ocaðý, gözyaþýyla yýkandý
Kýrk tane güzel insan, ölümsüzlüðe kandý

Kara elmas uðruna, göç ettiniz ey canlar!...
Söndü hayat güneþi, kayboldu heyecanlar

Yaþadýðýmýz acý, ibret olsun âleme
Deniz mürekkep olsa, yetmez dertli kaleme

Ülkemin dört yanýnda, gözyaþlarý çaðlasýn
Bu tarifsiz acýya, kalbi olan aðlasýn…

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: